සිනුවර නම ඇසෙන විටම සිහියට නැගෙන සංකේත ති‍්‍රත්වයක් ඇත. ඒවා නම්, ඔපෙරා මැදුර (Opera House), වරායේ පාලම (Harbour Brdige) සහ තුන් සොහොයුරියන්(Three Sisters) පිරිවරාගත් නිල් කඳුවැටිය (Blue Mountains) වේ.
මේවා සැබවින්ම විස්මිත නිර්මාණයෝ වෙතිය යන්න, සිනුවරුන් ගේ චිත්ත සනාතානයට පමණක් සීමා වූ ස්වයං වින්දනීය අදහසක් නොව, දේශ දේශාන්තරයෙන් මෙහි පැමිණි සංචාරකයින් ද නිරතුරු පවසන්නකි.
"කළු හිල සහ නරාවල" නම් වූ සිය කෙටිකතා එකතුවේ එන "පරතරය" නම් වූ නිර්මාණයේ දී ඕස්ටේ‍්‍රලියානු සිංහල මහ ගත්කරු මෙල්බර්න් වාසී ඞී.බී. කුරුප්පු ද, මේ පිළිබඳ සැබෑ විවරණයක් කරයි. ඔහු ගේ මුද්‍රිත වචන උපුටා දක්වතොත් ඒ මෙසේ ය:
(මෙල්බර්න් වල ඇති ලොකු ලොකු දේ ගැන සිතා) "ඔළුව තඩිස්සි කරගෙන ඔපෙරා හවුස් එක ගාවට ගිහින් සිඞ්නි වරායේ පාළම දිහා බලන කොට නම් තේරෙනවා අපේ යරා ගඟයි, අවට තියෙන කලා කේන්ද්‍රයි මොනවා ද කියලා”!
"කෝට් හැඟර්" හෙවත් කබා කොක්ක යන නමින් පොදු ජනයා හඳුන්වන සිනුවර වරාය පාළම ගොඩ නගා ඇත්තේ මීට වසර හැත්තැ හයකට පෙර, එවකට ඩොලර් මිලියන දහයක වියදමිනි. එතෙක් දෙකඩ වී තිබුනු සිනුවර තදාසන්න උතුරු-දකුණු ගම් පෙදෙස් මේ පාලමෙන් සදාකල් පවතින්නට එක් විණි. මේ අපූරු පාළමේ ඇති සුවිශේෂී වැදගත්කම නම් එය මාර්ග තීරු අටකින් යුතු මහා මාර්ගයක් ද, තීරු දෙකකින් යුතු දුම්රිය මාර්ගයක් ද, පයින් හෝ සයිකලයෙන් යන්නන් වෙනුවෙන් නිමවූ පටු මං දෙකක්ද සහිත අති සුවිශාල එකක් වීමයි. වසර හැත්තෑ පහකට පෙර, ජනගහනයෙන් ඉතා අඩු ප‍්‍රතිශතයකට පමණක් මෝටර් රථ තිබුනු, තවමත් අශ්වයින් පිට මිනිසුන් ගමන් ගත් යුගයක, මෙතරම් සුවිශාල මාර්ගයක් නිර්මාණය කරන්නට තරම්, එවකට සිටි පාලකයෝ දූරදර්ශී වීම සහ නිර්භීත වීම ඇදහිය නොහැකි තරම් ය.
ඔපෙරා මැදුර ඉඳිකර ඇත්තේ මීට වසර තිස් පහකට ඉහත දී ඩොලර් මිලියන සියයක් තරම් වූ අධික වියදමක් දරමිනි. එය අද ප‍්‍රමුඛ ඕස්ටේ‍්‍රලියානු සළකුණ ලෙස ලොවම පතලය. "අර බාගෙට ගිළුණු බෝට්ටු තියෙන්නේ සිඞ්නි වල නේද?" කියා ලංකාවේ කී දෙනෙක් නම් මගෙන් අසා ඇත්ද? ඔපෙරා මැදුර අද සිනුවර මුඛ්‍ය කලාගාරයයි. ඔපෙරා සහ වෙනත් නාටක පමණක් නොව, අග‍්‍ර ගණයේ ගීත සහ සංගීත සංදර්ශන ද එහි නිරතුරු පැවැත්වේ. සිනුවර කලා රසිකයෙකු වන කිත්සිරි කරුණාරත්න විසින් 2006 දී ඔපෙරා මැදුරේ සංවිධානය කරන ලද රෝහණ රන්සර ප‍්‍රසංගය මෙහිදී මා සිහියට නැගේ.
මිනිසුන් විසින් ගොඩ නගන ලද ඉහත කී සංකේත ද්විත්වය හා අසම සම වන තෙවන සිනුවර අරුමය නම් තුන් සොහොයුරියන් පිරිවරාගත් නිල් කඳුවැටිය යි. සිනුවර සිට බටහිර බලා දිවෙන මහා මාර්ගයේ කිලෝ මීටර සියයක් පමණ ගතවෙන හරියේ කටුම්බා උපනගරය ආශි‍්‍රතව මෙම නිල් කඳු වැටි පෙල පිහිටා ඇත. කඳු මත සැදි මහ වනයේ පිරී ඉතිරී ඇති යුකැලිප්ටස් හෙවත් මැලියම් (Gum) වෘක්‍ෂ වල වැදී හිරු එළිය පරාවර්තනය වන්නේ මනරම් නිල් පැහැයකින් වීම නිසා මේ නම ලද බව සාමාන්‍ය පිළිගැනීමයි.
නිල් කඳු පෙදෙසට යන දහස් ගණන් සංචාරක ජනතාව අනිවාර්යයෙන් ම නරඹන දර්ශනයක් නම් තුන් සොහොයුරියන් ය. මේ, එකිනෙක හා යා වී ඇති කුඩා ශෛලමය කඳු ගැටිති තුනකි. කටුම්බා පෙදෙසේ ස්වදේශික ජනප‍්‍රවාදයට අනුව මේ කඳු ගැටිති තුන වනාහී දුරාතීතයේ සිහින සමයේ දිනක මායාකරුවෙකු ගේ ඉන්ද්‍රජාල බලයෙන් ගල් වූ සොහොයුරියන් තිදෙනෙකි.
මිනිසුන් විසින් නිමවන ලද හෝ ස්වභාවික ඕනෑම දෙයක ඇති සුන්දරත්වය යනු නිසැකවම සාපේක්‍ෂ දෙයකි. ඔපෙරා මැදුර සහ වරාය පාලම හුදෙක් ගල් සහ යකඩ ගොඩවල් ලෙස යමෙකුට පෙනිය හැක. ඩොලර මිලියන ගණන් වටිනා පිකාසෝ ගේ චිත‍්‍රයක් විකෘති බලි රූපයක් ලෙස දකින අය ද නැතුවා නොවේ. මෙලෙසම, ස්වාභාවික සෞන්දර්්‍යයේ අසිරිය ද, එය දකින ඇසෙන් ඇසට වෙනස් වේ.
මගේ සිහියට නැගෙන එක්තරා විනෝදාත්මක සිදුවීමක් ඔබට පවසමින් මෙවර සිනුවර හසුන අවසන් කරමි.
මෙහි කතා නායකයා, මීට වසර ගණනාවකට පෙර සංදර්ශනයක් සඳහා සිඞ්නි නුවරට පැමිණි විකට නළු ෆ්‍රෙඞී සිල්වා ය. ලංකාවේ සිට මෙහි පැමිණෙන කලාකරුවන් ට සිනුවර දසුන් පෙන්වීම සාමාන්‍යයෙන් කෙරෙන දෙයකි. මේ අනුව, ෆ්‍රෙඞී සිල්වා ව එක් දිනක් රැුගෙන ගියේ මා පෙර විස්තර කළ, තුන් සොහොයුරියන් නැරඹීමට ය. පැය එක හමාරක පමණ ගමණකින් පසුව පිරිස කටුම්බා නගරයේ තුන් සොහොයුරියන් නැරඹුම් ස්ථානයට සම්ප‍්‍රාප්ත වූහ.
"අන්න තියෙනව තී‍්‍ර සිස්ටර්ස් ලා!" මාර්ගෝපදේශක සිනුවර වැසියෙකු ෆ්‍රෙඞී ට පැවසීය.
ෆ්‍රෙඞී සිල්වා තුන් සොහොයුරියන් දෙස හෙළුවේ එක් බැල්මක් පමණි.
"අයියෝ!!! මේ ගල් කෑලි කන්ද බලන්නද මෙච්චර දුරක් ආවේ?" ඔහු ක්‍ෂණිකව විමසීය.
එය විකට නළුවෙකු කළ ගොරහැඩි සරදමකට වඩා සැබෑ අපේක්‍ෂා භංගත්වයක් නිරූපනය කළ අවස්ථාවක් යැයි මම සිතමි. ශී‍්‍ර ලංකාවේ දී ස්වභාවික සෞන්දර්්‍යයෙන් පිරි නොයෙකුත් මනරම් දර්ශන දැක ඇති ෆ්‍රෙඞී සිල්වා ට තුන් සොහොයුරියන් පෙනෙන්නට ඇත්තේ නව දැලි හේනක දැවුනු වැඳිරියන් ලෙසිනි!
නැවත හමුවෙමු.
Friday, August 21, 2009
Saturday, August 8, 2009
මෙල්බර්න් ද? සිඩ්නි ද?
සිරිලකේ සිට ඔසී රටට සංක‍්‍රමණය කරන්නට වරම් ලැබූ කාලයේ මා සතුව විකල්ප දෙකක් තිබුනි. එකක් මෙල්බර්නයට පැමිණීමය. දෙවැන්න සිනුවර ට පැමිණීමය. ප‍්‍රධාන නගරය වූ නිසා සිනුවරට හිත ඇදේ. මිතුරන් වැඩි පිරිසක් සිටි නිසා මෙල්බර්නයට සිත ඇදේ. කොහේ යන්නදැයි තීරණය කිරීම උභතයෝකෝටික ප‍්‍රශ්ණයක් විය.
දෙපොලම බලා කියා ගෙන නිසි තීරණයක් ගන්නට සහ ඊටත් වඩා සුතනඹුවන් ට වීසා වරම් ගන්නට මහ කොමසාරිස් කන්තෝරුව විසින් ඇති කරවන ලද අවශ්‍යතාවය නිසා මා ටික දිනකට යැයි සිතා මුලින් ම මෙල්බර්නයට ගොඩ බැස්සෙමි. නොසිතූ ලෙස කොන්තරාත්තුවක පැටලීම නිසා වාසනාවකට මෙන් මගේ මෙල්බර්නයේ වාසය සති කිහිපයක් දක්වා දිගු වූ අතර, එනිසා ම අවාසනාවකට මෙන් සිනුවර වාසය දින කිහිපයකට පමණක් සීමා විය.
කෙසේ වෙතත්, ටික දිනකට පසුව, පවුල් පන්සල් පිටින් මා සිරිලක සිට මෙල්බර්නයට සංක‍්‍රමණය වූයේ යහළු මිත‍්‍රාදීන් වැඩි සාන්ද්‍රණයක් එහි සිටි නිසා යැයි කීම නිවරදි වේ. එනිසාම, වසර හයක් මෙල්බර්නයේ වාසයෙන් පසු, සිනුවර බලා දේශීය වූ සංක‍්‍රමණයක් කිරීමට හිත හදා ගැනීම පෙර දිනක ක්‍ෂිතිජය තරණය කිරීමටත් වඩා අසීරු එකක් විය.
මා මෙල්බර්නයේ කාලය ගත කරන අතර, සිනුවර ගැන ද, සිනුවර වාසී සිංහලයන් ගැන ද ලැබුනේ එතරම් ප‍්‍රසාදය උපදවන ආරංචි නොවේ. සිනුවරු, අධික වූ නිවාස උගස් ණය බරින් පීඩිත බවත්, එනිසාම, මෙල්බර්නයේ සගයන් සමග දුරකතන බිල් ගෙවමින් සම්බන්ධතා පවත්වනවා තියා, සිනුවරුන් අතර වත් දැඩි මිතුදම්, සාද, පි‍්‍රය සම්භාෂණ නැති තරම් බවත් පතල වී තිබුනි. මෙල්බර්න් මිතුරන් පිරිසක් සිනුවර බැලීමට පැමිණි සඳ, පැරණි ප‍්‍රාණපි‍්‍රය සිනුවර මිතුරෙකු ඔවුන්ව අතේ පැලවෙන බොරු කියා ඔවුන්ව මග හැරීම, ඉහත කී සිනුවර සහ සිනුවරුන් පිළිබඳ අපේ ඌණ ප‍්‍රසාදය කිසිසේත්ම මගහරවන හේතුකාරකයක් නම් නොවීය.
කෙසේ වෙතත් දෛවෝපගතව මා අද සිනුවර වසමි. සිනුවර ට ඇළුම් කරමි. සිනුවර ට ම කඹුරමි. සිනුවරෙකු වී ඇත්තෙමි. සිනුවරෙන් අභිනිෂ්ක‍්‍රමණය කරන්නට හිතක් නැත්තෙමි.
අද එසේ වුවද, වසර හතකට ඉහත මෙල්බර්නයේ සිට සිනුවර බලා අභ්‍යන්තර සංක‍්‍රමණය කළ කාලයේ මගේ චෛතසිකය එසේ නොවීය.
මා සිනුවර වසන්නට ගිවිසුම් අත්සන් කර මෙහි ගොඩ බැස්සේ හරියටම 2001 නොවැම්බරයේ දී ය. මින් පෙර දෙවතාවක දින කිහිපයක් බැගින් විවේකය ගත කර තිබුනද, සිනුවර ගැන මා දැනුම අල්ප විය. එනිසාම, මුල් වරට සාප්පු ගිය දා මට රිය නැවතුමේ ස්ථානයක් සොයා ගැනීමට අඩ හෝරාවක් ගත වුනි. චැඞ්ස්ටනයේ සුවිසල් සාප්පු සංඛීර්ණයේ මා ලද අත්දැකීම් හිරු දුටු කදෝ පැණියෙකු සේ මිලානව ගියේය.
පසුදා සේවයට යාමට මගට බට මා පටු මාවත් වල සෙමින් ඇදෙන මෝටර් රථ ඕඝ දහරේ පැය ගණනක් පාවෙමින් ලතවෙන තවත් එක් මාතලී පුත‍්‍රයෙක් බවට පත් වීමී. පෙර දින මා නිදහස් මහා මාර්ගයේ නැගෙනහිර දෙස සිට එක පිම්මේ විත් මෙල්බර්නයේ රාජකීය මගේ පැය පහක් නොමිලයේ ම වාහනය ගාල් කල අයුරු සිහිනයක මතකයක් පමණක් විය.
මේ සුවිසල් සිනුවර මා එක් ක්‍ෂුද්‍ර ජීවියෙක් පමණක් බව මට සැනෙන් පසක් විය.
ඒ කෙසේ වෙතත්, සමහර විටක ඒ නිසාම, කල් යත්ම මා සිනුවරට ඇළුම් කරන්නට පටන් ගත්තෙමි. අධික උගස් ණය බර, මාර්ග තදබදය අද මට හොඳින් හුරුය. ස්කන්ධයෙන් හෝ වෙනත් මානයන්ගෙන් කෙසේ වෙතත්, අනුපාතයෙන් එක හා සමාන වූ හේතු නිසාම, කන්ද උඩරට මහනුවර සිට කොළොම් තොට ට පැමිණෙන්නෙකු ද මුලින් මෙවැනි අපේක්‍ෂා භංගත්වයකටත්, දෙවනුව මෙවැනිම වූ චෛතසික පරිවර්තනයකටත් පත්වෙන්නට හොඳටෝම ඉඩ ඇත.
පර්ත් ගම්මානයේ සිටින මිතුරෙකුට සිනුවර සිරි වනමින් මා ලියූ කවි පෙලක අවසාන කවෙන් අද මේ කොලම අවසන් කිරීම සුදුසුයැයි සිතමි.
නුවර පර්ත් සිට නුඹ දුක් විඳින්නේ
කවර පවින් දෝ මා නම් නොදන්නේ
පවර සිනුවරේ පුර සඳ දිලෙන්නේ
මිතුර පින් කරපු අයටය පෙනෙන්නේ
සිනුවර පිළිබඳ තවත් තොරතුරු රැුගත් ”සිනුවර හසුන” සමග නැවත හමුවෙමු.
සිනුවර ආරච්චිල
sinuwara.arachchila@gmail.com
දෙපොලම බලා කියා ගෙන නිසි තීරණයක් ගන්නට සහ ඊටත් වඩා සුතනඹුවන් ට වීසා වරම් ගන්නට මහ කොමසාරිස් කන්තෝරුව විසින් ඇති කරවන ලද අවශ්‍යතාවය නිසා මා ටික දිනකට යැයි සිතා මුලින් ම මෙල්බර්නයට ගොඩ බැස්සෙමි. නොසිතූ ලෙස කොන්තරාත්තුවක පැටලීම නිසා වාසනාවකට මෙන් මගේ මෙල්බර්නයේ වාසය සති කිහිපයක් දක්වා දිගු වූ අතර, එනිසා ම අවාසනාවකට මෙන් සිනුවර වාසය දින කිහිපයකට පමණක් සීමා විය.
කෙසේ වෙතත්, ටික දිනකට පසුව, පවුල් පන්සල් පිටින් මා සිරිලක සිට මෙල්බර්නයට සංක‍්‍රමණය වූයේ යහළු මිත‍්‍රාදීන් වැඩි සාන්ද්‍රණයක් එහි සිටි නිසා යැයි කීම නිවරදි වේ. එනිසාම, වසර හයක් මෙල්බර්නයේ වාසයෙන් පසු, සිනුවර බලා දේශීය වූ සංක‍්‍රමණයක් කිරීමට හිත හදා ගැනීම පෙර දිනක ක්‍ෂිතිජය තරණය කිරීමටත් වඩා අසීරු එකක් විය.
මා මෙල්බර්නයේ කාලය ගත කරන අතර, සිනුවර ගැන ද, සිනුවර වාසී සිංහලයන් ගැන ද ලැබුනේ එතරම් ප‍්‍රසාදය උපදවන ආරංචි නොවේ. සිනුවරු, අධික වූ නිවාස උගස් ණය බරින් පීඩිත බවත්, එනිසාම, මෙල්බර්නයේ සගයන් සමග දුරකතන බිල් ගෙවමින් සම්බන්ධතා පවත්වනවා තියා, සිනුවරුන් අතර වත් දැඩි මිතුදම්, සාද, පි‍්‍රය සම්භාෂණ නැති තරම් බවත් පතල වී තිබුනි. මෙල්බර්න් මිතුරන් පිරිසක් සිනුවර බැලීමට පැමිණි සඳ, පැරණි ප‍්‍රාණපි‍්‍රය සිනුවර මිතුරෙකු ඔවුන්ව අතේ පැලවෙන බොරු කියා ඔවුන්ව මග හැරීම, ඉහත කී සිනුවර සහ සිනුවරුන් පිළිබඳ අපේ ඌණ ප‍්‍රසාදය කිසිසේත්ම මගහරවන හේතුකාරකයක් නම් නොවීය.
කෙසේ වෙතත් දෛවෝපගතව මා අද සිනුවර වසමි. සිනුවර ට ඇළුම් කරමි. සිනුවර ට ම කඹුරමි. සිනුවරෙකු වී ඇත්තෙමි. සිනුවරෙන් අභිනිෂ්ක‍්‍රමණය කරන්නට හිතක් නැත්තෙමි.
අද එසේ වුවද, වසර හතකට ඉහත මෙල්බර්නයේ සිට සිනුවර බලා අභ්‍යන්තර සංක‍්‍රමණය කළ කාලයේ මගේ චෛතසිකය එසේ නොවීය.
මා සිනුවර වසන්නට ගිවිසුම් අත්සන් කර මෙහි ගොඩ බැස්සේ හරියටම 2001 නොවැම්බරයේ දී ය. මින් පෙර දෙවතාවක දින කිහිපයක් බැගින් විවේකය ගත කර තිබුනද, සිනුවර ගැන මා දැනුම අල්ප විය. එනිසාම, මුල් වරට සාප්පු ගිය දා මට රිය නැවතුමේ ස්ථානයක් සොයා ගැනීමට අඩ හෝරාවක් ගත වුනි. චැඞ්ස්ටනයේ සුවිසල් සාප්පු සංඛීර්ණයේ මා ලද අත්දැකීම් හිරු දුටු කදෝ පැණියෙකු සේ මිලානව ගියේය.
පසුදා සේවයට යාමට මගට බට මා පටු මාවත් වල සෙමින් ඇදෙන මෝටර් රථ ඕඝ දහරේ පැය ගණනක් පාවෙමින් ලතවෙන තවත් එක් මාතලී පුත‍්‍රයෙක් බවට පත් වීමී. පෙර දින මා නිදහස් මහා මාර්ගයේ නැගෙනහිර දෙස සිට එක පිම්මේ විත් මෙල්බර්නයේ රාජකීය මගේ පැය පහක් නොමිලයේ ම වාහනය ගාල් කල අයුරු සිහිනයක මතකයක් පමණක් විය.
මේ සුවිසල් සිනුවර මා එක් ක්‍ෂුද්‍ර ජීවියෙක් පමණක් බව මට සැනෙන් පසක් විය.
ඒ කෙසේ වෙතත්, සමහර විටක ඒ නිසාම, කල් යත්ම මා සිනුවරට ඇළුම් කරන්නට පටන් ගත්තෙමි. අධික උගස් ණය බර, මාර්ග තදබදය අද මට හොඳින් හුරුය. ස්කන්ධයෙන් හෝ වෙනත් මානයන්ගෙන් කෙසේ වෙතත්, අනුපාතයෙන් එක හා සමාන වූ හේතු නිසාම, කන්ද උඩරට මහනුවර සිට කොළොම් තොට ට පැමිණෙන්නෙකු ද මුලින් මෙවැනි අපේක්‍ෂා භංගත්වයකටත්, දෙවනුව මෙවැනිම වූ චෛතසික පරිවර්තනයකටත් පත්වෙන්නට හොඳටෝම ඉඩ ඇත.
පර්ත් ගම්මානයේ සිටින මිතුරෙකුට සිනුවර සිරි වනමින් මා ලියූ කවි පෙලක අවසාන කවෙන් අද මේ කොලම අවසන් කිරීම සුදුසුයැයි සිතමි.
නුවර පර්ත් සිට නුඹ දුක් විඳින්නේ
කවර පවින් දෝ මා නම් නොදන්නේ
පවර සිනුවරේ පුර සඳ දිලෙන්නේ
මිතුර පින් කරපු අයටය පෙනෙන්නේ
සිනුවර පිළිබඳ තවත් තොරතුරු රැුගත් ”සිනුවර හසුන” සමග නැවත හමුවෙමු.
සිනුවර ආරච්චිල
sinuwara.arachchila@gmail.com
Subscribe to:
Posts (Atom)
